Zaterdag, 22 januari 2022

De vloer­ver­war­ming is kaduuk. Gis­ter­avond vond ik het al fris­jes in huis zon­der daar ech­ter veel aan­dacht aan te beste­den want ik ver­keer­de in hoge­re sfe­ren van­we­ge het nieuws van onze pas­ge­bo­ren klein­doch­ter. Van­och­tend kon ik er niet meer omheen, het was echt koud in huis en aan mijn blo­te voe­ten. Nor­maal gespro­ken is het euvel ver­hol­pen door wat water bij te vul­len zodat de druk in de lei­din­gen omhoog gaat naar 2 bar. Of zoiets. En waar­om? Geen idee. Het is wat ons ver­teld is in het geval de tem­pe­ra­tuur daalt. Het hielp alleen nu niet. Op het dis­play bleef er een irri­tan­te 0.0 knip­pe­ren waar anders het getal lang­zaam omhoog hoor­de te gaan. 

Dan maar de mon­teur geïn­for­meerd die de vloer­ver­war­ming had geïn­stal­leerd. Ver­moe­de­lijk een defec­te druk­sen­sor was zijn eer­ste reac­tie. Maan­dag kon hij langs­ko­men. Tot die tijd moesten we het zien te red­den met de hout­ka­chel. Geen straf, wel onhan­dig want die ver­warmt niet alle kamers. Dus heb ik mijn stu­die­boe­ken bij elkaar gepakt en ben in de woon­ka­mer gaan zit­ten. In de namid­dag wat week­end­klus­jes gedaan en ’s avonds moch­ten we op kraam­vi­si­te. Wat een snoep­je is ze. En zo waren we de rest van de avond weer in de wol­ken en deer­de ons de kou niet toen we thuis­kwa­men en de hout­ka­chel van­zelf­spre­kend uit was.

Gene­sis 22

De proef van Abraham

Op z’n oude dag had Abra­ham zoals we eer­der heb­ben kun­nen lezen een zoon bij Sara gekre­gen, Isaak genaamd. En daar­voor een zoon bij Hagar, de sla­vin van zijn vrouw Sara. De naam van deze zoon was Isma­ël. Zoals we onder­tus­sen ook weten had Abra­ham op aan­drin­gen van zijn vrouw en met goed­keu­ring van God van­we­ge een min­zaam lach­je Hagar en Isma­ël ver­sto­ten en de woes­tijn in gestuurd waar zij door hulp van God wis­ten te over­le­ven. Nu vraagt die­zelf­de God als­of het de gewoon­ste zaak van de wereld is aan Abra­ham om zijn eni­ge recht­ma­ti­ge zoon te offe­ren zon­der daar­van iemand op de hoog­te te stel­len. Abra­ham aar­zelt geen moment en gaat op weg naar de plek die God ervoor uit­ge­ko­zen heeft, een berg in het gebied waar Moi­ra ligt. Bij de berg aan­ge­ko­men ver­zoekt Abra­ham zijn knech­ten om te blij­ven wach­ten en gaat hij ver­der met Isaak. Die heeft het idee dat er iets niet klopt maar kan niet voor­ko­men dat zijn vader hem vast­bindt en een mes tevoor­schijn haalt om hem te slachten. 

Juist op dat moment wordt hij van­uit de hemel geroe­pen door een engel van de HEER: 

Abra­ham, Abra­ham!’ ‘Ik luis­ter,’ ant­woord­de hij. ‘Raak de jon­gen niet aan, doe hem niets! Want nu weet ik dat je ont­zag voor God hebt: je hebt mij je zoon, je eni­ge, niet wil­len onthouden.’ 

Geen gege­vens gevon­den over plaats, datum en maker

Het was een proef. Een test om te zien hoe sterk zijn geloof in God was. Zou hij het heb­ben gedaan? Was dat niet veel meer een bewijs dat hij onvoor­waar­de­lijk trouw was aan God? Ik bedoel, er is een moge­lijk­heid dat hij op het laat­ste moment de han­de­ling niet had dur­ven of kun­nen uit­voe­ren. Hoe wist God dat Abra­ham echt zo fana­tiek in hem geloof­de dat hij voor­tij­dig ingreep? Had hij een voor­uit­zien­de blik? Maar waar­om dan Abra­ham met deze opdracht opge­za­deld? Er waren geen getui­gen. Dus het had niet echt een voor­beeld­func­tie voor ande­re gelo­vi­gen. Behal­ve Isaak natuur­lijk. Maar of dit nu echt gehol­pen heeft om de band tus­sen vader en zoon ster­ker te maken? Het lijkt me eer­der een ide­a­le manier om een kind met een trau­ma op te zade­len of op z’n minst met een ver­trou­wens­cri­sis huis­waarts te stu­ren. En al hij het wel had gedaan, wat zou de reac­tie van Sara zijn? Zou zij nog zo graag mee­doen in het gro­te ver­haal van dat haar nako­me­lin­gen zo belang­rijk zou­den wor­den? Ik denk het niet. Het begin van de stam­boom bij Abra­ham en Sara zou dan met­een het ein­de zijn met de dood van Isaak. 

Na de god­de­lij­ke ingreep ziet Abra­ham een ram die met z’n horens ver­strikt was geraakt in een struik. De ram wordt bevrijd en daar­na geofferd.

Ook Nachor, de broer van Abra­ham heeft zonen. Acht stuks in totaal bij zijn vrouw Mil­ka, waar­on­der Betu­el die later Rebek­ka zou ver­wek­ken. En voor de vol­le­dig­heid krij­gen we nog te lezen dat Nachor ook van zijn bij­vrouw Reü­ma kin­de­ren kreeg.

Omdat ik tij­dens de stu­die Alge­me­ne cul­tuur­we­ten­schap­pen regel­ma­tig merk dat eni­ge bij­bel­ken­nis wel han­dig is, ben ik maar weer eens met dit ‘boek der boe­ken’ begonnen.