Als je het eenmaal ziet, zie je het overal. Eergisteren schreef ik over een voorbeeld dat ik door het regelmatig lezen in de bijbel nu vaker verwijzingen herken. Vandaag las ik opnieuw een verwijzing die ik normaal gesproken niet meteen als zodanig zou hebben herkend.
[…] she has often wondered why human females so frequently die in childbirth, but now she has discovered it’s because their hips are so small and the babies’ heads so disproportionately large, and why god would not make the human beast so unfit for birthing is a mystery. Or perhaps not, she sighs, I will multiply thy sorrows, and thy conceptions: in sorrow shalt thou bring forth children.
Matrix — Lauren Groff, p.169
Het gaat hier natuurlijk om dat laatste stukje ‘I will multiply …’. Dit is de vloek uitgesproken door God omdat Eva de verleiding in het paradijs niet kon weerstaan om een vrucht te eten van de boom der kennis. Tja, ik vind het nog steeds een gevalletje van de kat op het spek binden. Maar de gevolgen zijn er niet minder door. God roept herhaaldelijk de mannen die hij uitverkoren heeft op om te zorgen voor een groot nageslacht, maar heeft er wel (indirect?) voor gezorgd dat dit de meest pijnlijke ervaring voor een vrouw zal zijn:
Tegen de vrouw zei hij:
Genesis 3, 4–16
‘Je zwangerschap maak ik tot een zware last,
zwoegen zul je als je baart.
Je zult je man begeren,
en hij zal over je heersen.
Hallelujah.