Achter de schuur

Ach­ter de schuur heb­ben we inmid­dels een hele hoop over­tol­li­ge ste­nen, dak­pan­nen, plan­ken en der­ge­lij­ke ver­za­meld. Hoe­wel het net­jes ligt opge­sta­peld en gesor­teerd neemt het rede­lijk wat ruim­te in. Zo af en toe moe­ten we daar­om wat weg­doen of op een ande­re manier opslaan als we het echt lan­ger wil­len bewa­ren voor ‘je weet maar nooit’. Van­daag waren de plan­ken aan de beurt. Die kun­nen nu naar het ande­re schuur­tje wat we niet zo lang gele­den heb­ben laten bouwen.

Toen ik alle plan­ken had ver­plaatst kon ik ein­de­lijk de afge­zaag­de stuk­ken kachel­hout van de treur­wilg wat beter kwijt. Tus­sen deze blok­ken kwam op een gege­ven moment een klei­ne sala­man­der tevoor­schijn. Eerst had ik het idee dat er wei­nig tot geen leven meer inzat, maar dat bleek niet zo te zijn. Op z’n gemak liep het naar de plek waar nu het hout opge­bor­gen lag en zocht daar naar een nieuw plek­je om zich te huis­ves­ten. Het was vol­gens mij de twee­de keer dat we een sala­man­der in onze tuin aan­trof­fen. Dat geeft hoop op meer.

Toen op 28 augustus

2020

2018

2015

2012

2011