De wekker ging om 4 uur ’s ochtends. Gisteravond had ik een inschatting gemaakt van mijn kansen om op tijd te zijn voor mijn vlucht naar Denver, Colorado. Een treinstaking in het westen des landsl, het feit dat de vakantie grotendeels voorbij was en het werkverkeer op de maandagochtend langzaam op gang kwam en de nog steeds aanhoudende problemen op Schiphol, waren aanleiding om de wekker ruim een uur vroeger te zetten dan dat ik normaal gedaan zou hebben. Maar zelfs met die extra tijd zag ik het somber in. Misschien had ik er beter aan gedaan om op zondagavond een hotel in de buurt te nemen. Dat was nu te laat en zowieso had ik andere dingen te doen gedurende het weekend.
Op goed geluk vertrok ik rond half vijf richting het vliegveld. In het slechtste geval zou ik vanavond weer in mijn eigen bed liggen.
Een paar uur later zat ik met een kop koffie en een broodje bij de gate. Zonder enige wachttijd was ik overal doorheen gekomen. Er waren geen files. Ik vond een plekje voor mijn auto bij lang parkeren redelijk dicht bij waar de shuttle bus vertrekt. In de vertrekhal waren geen lange rijen om de bagage in te checken. En ook de doorstroom bij security en douane verliep soepel. Alsof iedereen thuisgebleven was. Ik was er blij mee.
Ook de tussenstop in Minneapolis verliep zonder vertraging of gedoe. In Denver aangekomen kon ik mijn bagage meteen oppikken en de bus nemen naar de autoverhuur. Ook hier geen rijen. Wel was het ontzettend warm. Ik had vooraf niet gekeken wat de lokale weersvoorspellingen waren. Had ik misschien beter wel kunnen doen. Voor de hele week temperaturen van boven de 35 graden. Gelukkig had de auto een goed werkende airco.
’s Avonds lokale tijd was ik om 19 uur bij het hotel. Ingecheckt. Gebruik gemaakt van het binnenzwembad om even wakker te worden en daarna met een lichte avondmaaltijd mijn hotelkamer opgezocht om niet veel later in een diepe slaap weg te zakken.
Toen op 29 augustus