De voornaamste reden dat ik deze week opnieuw in Cluj ben is het afscheid van mijn manager. Ze gaat Emerson verlaten voor een nieuwe uitdaging elders. Het betekent voor mij dat in ons Business Systems Team nu de laatste collega van de voormalige Flow Business Unit ons gaat verlaten. Sinds economische tegenwind alweer enkele jaren geleden aanleiding vormde voor het herstructuren van de complete organisatie, hebben we gaandeweg collega’s zien vertrekken (al dan niet gedwongen). Na de samenvoeging van twee bedrijfsonderdelen zagen we in ons team eenzelfde versmelting waarbij langzaamaan het grotere bedrijfsonderdeel de overhand kreeg gecombineerd met veelal nieuwe medewerkers die we het laatste jaar weer mochten binnenhalen.
En vanaf morgen ben ik dan de laatste der mohikanen voor wat de Flow unit betreft. Om dit te ‘vieren’ ging ik deze avond uit eten met mijn nu-niet-meer-manager en haar gezin. Het was een restaurant op loopafstand van het hotel. De temperatuur was helaas net niet meer comfortabel genoeg om aan de achterzijde buiten op het terras te gaan zitten, maar dat maakte het niet minder gezellig. We hadden de grootste lol en zullen elkaar zeker in de toekomst blijven ontmoeten wanneer ik voor het werk Cluj bezoek.
Toen op 11 oktober