Tot mijn verrassing bleek er nog een todo-lijstje met boodschappen te zijn deze ochtend. Voornamelijk niet kerst-gerelateerde zaken, zodat de drukte in de supermarkt mij bespaard bleef. Wel was ik flink wat tijd kwijt bij de doe-het-zelf-zaak waar weinig personeel aanwezig was en ik zelf op zoek moest in een doolhof van gangen naar de juiste kabelbinders en ledlampen.
In de namiddag hadden we dan toch alle boodschappen in huis en de meeste huishoudelijke taken achter de rug. Tijd om verder te gaan met het binge-watchen van The Handmaid’s Tale. Inmiddels beginnen de eerste verschillen ten opzichte van het boek op te vallen. Zo krijgt bijvoorbeeld het personage Ofglenn in de serie meer aandacht en lopen haar belevenissen niet gelijk aan het verhaal dat ik gelezen heb. Het zij zo. Ik probeer de serie als op zichzelf staand te ervaren omdat ik weet dat het op een gegeven moment verder gaat dan waar het boek gestopt is.
’s Avonds ben ik begonnen in De avonden van Gerard Reve. Dit boek heb ik nog nooit eerder gelezen en dit jaar ben ik toch maar eens overstag gegaan nadat ik weer een hoop berichten op mastadon voorbij zag komen. Vreemd genoeg heb ik heel lang De avonden en De aanslag door elkaar gehaald, of zelfs gedacht dat het een en hetzelfde boek was. Ook De aanslag heb ik nog nooit gelezen, iets voor volgend jaar misschien.
In ieder geval bevalt het lezen in De avonden me alleszins goed. Hoofdstuk 1 beschrijft een lamlendige zondag (22 december 1946) waar de hoofdpersoon Frits van Egter zogenaamd overloopt van plannen, maar daadwerkelijk niet verder komt dan mijmeren over de tijd die langzaam verstrijkt zonder over te gaan tot enige noemenswaardige activiteit behalve een bezoekje aan een vriend. In hoofdstuk 2 (maandag 23 december 1946) leest hij bij toeval dat het gymnasium waar hij op gezeten heeft twintig jaar bestaat. Samen met zijn broer en diens vriendin besluiten ze naar de viering te gaan. Daar ontmoet hij wat oude schoolvrienden en vertrekt kort voor het einde weer naar huis. Thuisgekomen liggen zijn ouders al in bed en kleedt hij zich uit om zich vervolgens een tijd in een grote spiegel te bewonderen alvorens te gaan slapen.
En toen zat ook voor mij de avond er grotendeels weer op, en rest mij niets anders dan iedereen die dit leest alvast een heel fijn kerstfeest toe te wensen.
Toen op 24 december