Het was de verjaardag van onze kleindochter. Ze werd 1 jaar en dat moest gevierd worden. De ouders waren zo slim om het bezoek te spreiden over het weekend. Telkens twee uurtjes en wij hadden de primeur deze ochtend om 10 uur. Flink geknuffeld met de jarige job en goed gegeten van de heerlijke taart. En natuurlijk had ze de grootste lol tijdens het uitpakken van de cadeautjes.
Eenmaal weer thuis besloot ik al in de middag te gaan hardlopen in plaats van later op de avond. Het weer was namelijk geweldig om te lopen. Geen wind, nauwelijks bewolking en zelfs de zon om je een beetje aan te warmen. Ik hield het bij 7 kilometer omdat ik in de laatste kilometer plots last van m’n linkerbeen kreeg. Een soort voorbode van kramp leek het wel. Ik besloot het zekere voor het onzekere te nemen en boog af richting huis waar ik een goeie hete douche nam.
Bijna hadden we iets te eten besteld om te laten bezorgen omdat we allebei redelijk moe en/of lui waren. Maar uiteindelijk ben ik toch maar de keuken ingegaan en gaan koken. Achteraf blij dat we hiervoor gekozen hadden want het smaakte buitengewoon goed. Al zeg ik het zelf.
In de avond wat tv gekeken, verder gelezen in Bring up the bodies door Hilary Mantel, waar het steeds duidelijker wordt koning Henry VIII zijn oog heeft laten vallen op Jane Seymour, wat natuurlijk de vraag oproept hoe Thomas Cromwell het huwelijk van de koning met zijn tweede vrouw Anne Boleyn moet laten ontbinden. Een hoop intriges weer waarbij het grappig is dat we weten hoe een en ander afloopt (sla er de geschiedenisboeken maar op na), terwijl het toch aanvoelt dat het nog alle kanten op kan gaan en de afloop niet te voorspellen is. Een erg begenadigd schrijfster, Hilary Mantel. Jammer dat ik haar pas zo laat ‘ontdekt’ heb.
Toen op 21 januari