Het was dus inder­daad deze och­tend een stuk kou­der dan gis­te­ren. En er was boven­dien nieu­we sneeuw op komst. Om eer­lijk te zijn, ik heb er niets van mee­ge­kre­gen. Na het ont­bijt in het hotel reed ik met mijn mana­ger naar kan­toor. Daar kre­gen we een bezoe­kers­pas­je toe­be­deeld en zoch­ten we een weg door het half-lege, nieu­we gebouw. In de ver­ga­der­zaal waar we de rest van de week zul­len door­bren­gen maak­ten we ken­nis met collega’s die we of lang niet meer gezien had­den, of nog nooit eer­der gezien had­den. De och­tend stond in het teken van team­vor­ming, waar­na een lunch volg­de die we gebruik­ten om snel wat mails te chec­ken. Daar­na de rest van de dag veel intro­duc­ties door de aan­we­zi­gen van hun ach­ter­grond en de loca­tie waar ze werk­zaam zijn. Het was veel infor­ma­tie, maar erg nut­tig om een beter beeld te krij­gen van waar we als een glo­baal team zoal ver­ant­woor­de­lijk voor zijn en hoe ver­schil­lend we soms geor­ga­ni­seerd zijn. Voor­al dat laat­ste zal een onder­werp zijn dat deze week nog meer­de­re keren terug zal komen omdat het ons regel­ma­tig hin­dert meer slag­vaar­dig te zijn.

Toen de werk­dag erop zat en we uit­ge­checkt had­den zagen we bui­ten dat het al don­ker was. Er lag wat nieu­we sneeuw maar niet echt noe­mens­waar­dig. En het was nog steeds erg koud. We reden terug naar het hotel waar we net vol­doen­de tijd had­den om ons even op te fris­sen voor­dat we geacht wer­den aan te schui­ven voor een team­di­ner in het cen­trum van Boul­der. Er was geko­zen voor een Mexi­caans res­tau­rant. Tegen tien uur waren we weer in het hotel. Daar dron­ken we nog een glaas­je aan de bar tot­dat de ver­moeid­heid bij de mees­ten begon toe te slaan en we onze hotel­ka­mers opzochten.