De open samenleving en haar vijanden – Karl Popper [00]
De paradox van tolerantie. Ik had het citaat van Popper de afgelopen jaren regelmatig voorbij zien komen op social media of in kranten en tijdschriften. Ik vond en vind het een interessante stellingname en gevoelsmatig ben ik het er mee eens. Maar eerlijk gezegd had ik me er nooit verder in verdiept hoe Popper tot deze conclusie is gekomen. Dat zou gaan veranderen toen ik op een goede dag zijn boek De open samenleving en haar vijanden in de plaatselijke boekhandel zag staan. Want dat is de bron van het citaat zo had ik inmiddels begrepen. Gretig begon ik er nog diezelfde avond in te lezen.
En zoals zo vaak kwam er al snel daarna iets tussen (waarschijnlijk een tripje naar het buitenland voor het werk) waardoor mijn boekenlegger bleef steken niet ver na de inleidende paragrafen.
Als het goed is gaat daar verandering in komen. In eerste instantie was het de alarmerende verkiezingsuitslag die me in de dagen erna (toen het citaat weer veelvuldig opdook) deed besluiten om het boek een nieuwe kans te geven. En alsof het zo moest zijn kreeg ik een extra duwtje in de rug op bluesky waar @jipleest hetzelfde van plan was. Bovendien zou hij erover gaan bloggen. Laat dat nu net iets zijn waar ik ook aan zat te denken. Het was een van de ideeën die door mijn hoofd speelden om mijn blogspieren weer eens aan het werk te zetten. Ik hapte toe op zijn uitnodiging en zei ‘ja’. In wat voor vorm was (en is) me alleen nog niet duidelijk.
Eerder deze week zag ik dat @jipleest zijn eerste bericht over het boek op zijn site Jipleest geplaatst heeft. Netjes heb ik er een reactie onder geplaatst en mezelf geabonneerd op nieuwe updates zodat ik op de hoogte blijf van zijn vorderingen. Bij deze tevens ook mijn eerste bericht met een crosslink naar die van hem. Nu we beiden een eerste stap hebben gezet kan het grote leesavontuur beginnen. Hopelijk steken we er een hoop van op en krijg ik op z’n minst meer inzicht hoe Popper tot zijn aansprekende paradox gekomen is.
De open samenleving en haar vijanden (1954) is het politiek-filosofische hoofdwerk van Karl Popper. Het is één groot pleidooi voor de democratie, die Popper beschouwt als de enige staatsvorm waarin de menselijke rede zich kan ontplooien en geweldloze hervormingen tot stand kunnen worden gebracht. Het is ook een legendarische aanval op de filosofieën van Plato, Hegel en Marx en een fundamentele uitzetting van de gevaren die centraal geleide politieke systemen met zich meebrengen. Poppers toegankelijke stijl, zijn erudiete uitleg van het gedachtegoed van grote filosofen en het feit dat er overal ter wereld weer totalitaire regimes opduiken, zijn slechts drie redenen voor de blijvende populariteit van De open samenleving en haar vijanden.
Achterflap boek
Min of meer van hetzelfde:
Geef een reactie