Mijn eerste roman

[27 december 2013]

‘Mijn eer­ste roman’ staat er fier boven deze pagi­na. Alleen die is er op dit moment nog niet. Zit nog diep bin­nen in mij. Maar het wordt hoog tijd dat dit eer­ste ver­haal (een oer­ver­haal; moe­der van alle ver­ha­len) aan de opper­vlak­te komt. Anders kun­nen de ande­re ver­ha­len niet tot was­dom komen.

Dit ver­tel ik mezelf al heel wat jaren.

Onlangs hield iemand mij voor dat ik mis­schien eens wat min­der moest pro­be­ren, maar wat meer gaan doen. Het had betrek­king op deze eer­ste roman. En het is waar. Al veel te lang ben ik bezig met pro­be­ren. De ide­a­le omstan­dig­he­den te zoe­ken waar­on­der deze eer­ste roman het levens­licht zou gaan zien. Zie hoe­ver ik nu ben. Nog geen begin van een fat­soen­lij­ke synop­sis. Hoog­uit een ver­za­me­ling los­se flar­den tekst.

Ik ga het anders aan­pak­ken. Boven­aan mijn blog staat de tel­ler voor de #50weeks lay­out uit­da­ging. Laat ik niet moei­lijk doen en mijn dead­line om een manu­script af te heb­ben kop­pe­len aan deze count­down.

Nog 344 dagen en 15 uur, zo lees ik. Dat moet vol­doen­de zijn.

Op deze pagi­na zal ik de vor­de­rin­gen vast­leg­gen en vol trots over een klein jaar mijn eerst­ge­bo­re­ne aan jul­lie tonen. Wees getui­ge!

[28 december 2013 — 21:30 uur]

Vreemd. Sinds ik deze pagi­na open­baar heb gemaakt gie­ren ener­zijds de zenu­wen door mijn lijf over wat ik me nu weer op de hals heb gehaald, en tege­lij­ker­tijd lijkt het wel als­of aller­lei ogen­schijn­lijk los­staan­de gedach­ten die ik al tij­den met me mee­draag opeens met elkaar in ver­bin­ding gaan waar­door een gro­ter geheel zicht­baar wordt. Ik kan het nog niet alle­maal over­zien maar ben al drif­tig bezig geweest om wat wèl dui­de­lijk is, snel op te schrij­ven. Zo vormt zich al een klei­ne synop­sis ter­wijl er amper enke­le uren ver­stre­ken zijn nadat ik op de ‘publish’ knop heb gedrukt. Het kan ver­ke­ren.

Wat trou­wens leuk is om te ver­mel­den: een cru­ci­a­le epi­so­de (althans vol­gens de hui­di­ge inzich­ten) in ‘mijn eer­ste roman’ (een werk­ti­tel heb ik nog niet) heb ik al eens op mijn site beschre­ven. Kom ik te zij­ner tijd wel op terug.

Ik ben blij en loop over van enthou­si­as­me om aan de slag te gaan.

[5 februari 2014]

Is alles echt al eens eer­der gedaan?

[17 augustus 2014]

Schrij­ver

wordt ver­volgd…

23 reacties op “Mijn eerste roman”

  2. Elisabeth Derogee

    Leuk om die ont­wik­ke­ling te vol­gen. Zelf zou ik het leuk vin­den als je daar­naast zou schrij­ven over je schrijf­pro­ces. Maar dat is uiter­aard mijn eigen inte­res­se. :)). Ik vind het wel dap­per om je schrijf­sels hier te plaat­sen omdat gaan­de het ver­haal din­gen kun­nen ver­an­de­ren name­lijk

    1. Peter Pellenaars

      Dat is wat ik juist op deze pagi­na wil doen: upda­tes over het schrijf­pro­ces. Ik was niet echt van plan om stuk­ken tekst te pos­ten. Althans niet op deze pagi­na. Hoog­uit een pro­beer­sel ver­momd als door­de­week­se blog­post. Zodat nie­mand het door­heeft, maar ik wel even­tu­eel wat kan leren van een inci­den­te­le reac­tie.

        1. Peter Pellenaars

          Ik moet alleen nog een manier zien te vin­den hoe ik de upda­tes onder de aan­dacht breng. Mis­schien schrijf ik wel los­se blog­posts als upda­te en link ik ze hier ver­vol­gens op mijn pagi­na. Zoiets.

  4. Huub Koch

    Dag Peter, Ik lees net ‘Bird by Bird’ (Word-by-Word) van Anne Lamott, een tip van Kit­ty Kyli­an. Onder­ti­tel: Some instruc­ti­ons on Wri­ting and Life.

    Daar in citeert Anne E.L. Doc­torow: ‘Wri­ting a novel is like dri­ving a car at night’. ‘You can see only as far as your head­lights, but you can make the who­le trip that way’. ‘You don’t have to see whe­re you are going, you don’t have to see your des­ti­na­ti­on or eve­ry­thing you will pass along the way. You just have to see two or three feet ahead of you. This is right up the­re with the best advi­ce about wri­ting, or life, I have ever heard’.

    Voor­al veel ple­zier gewenst met je reis. Groe­ten van Huub.

    1. Peter Pellenaars

      Hal­lo Huub, dank voor je uit­ge­brei­de reac­tie. De lees­tip neem ik mee. Ik had ooit al eens zien staan bij Kit­ty, maar niet opge­sla­gen.
      Van de reis ga ik zeker genie­ten. Het zal niet altijd even soe­pel­tjes gaan, maar dat over­komt je in het ‘ech­te’ leven ook, dus daar zie ik niet tegen­op. Door deze pagi­na te maken is het wel zo als­of ik echt op reis ben gaan. Tot dus­ver­re was het meer plan­nen maken om op reis te gaan. Nu is het daad­wer­ke­lijk begon­nen. En waar we uit­ko­men? Ik zie wel.

  6. Tussen Droom en Daad

    Ja, voor mij wordt het zeker ook zo boei­end! Zoals je waar­schijn­lijk wel weet, zit ik ’n beet­je met dezelf­de uit­da­ging / met het­zelf­de pro­bleem: het idee is er wel, maar de uit­wer­king moet nog komen. Mis­schien is met een dead­line wer­ken wel een goed idee in dat geval, want anders blijf ik het uit faal­angst uit­stel­len…
    Ik wens je alvast heel veel suc­ces en ik zal deze pagi­na met veel ple­zier komen bekij­ken!

    1. Peter Pellenaars

      Zoals je al in je laat­ste blog­post schrijft is het hoogst­waar­schijn­lijk gewoon een kwes­tie van begin­nen en dan gaan­de­weg ont­dek­ken wat jou het bes­te ligt. En mis­schien is voor­als­nog de weg van klei­ne over­zich­te­lij­ke stuk­jes wel het bes­te. Laat ze (je beoog­de hoofd­rol­spe­lers) tot leven komen en schrijf los­se scene’s die je later ofwel ofniet gaat gebrui­ken. Maar op deze manier leer je je per­so­na­ges ken­nen en gaat het ver­haal wat ze gaan bele­ven lang­za­mer­hand vorm krij­gen. Ik zou zeg­gen, doen! Plus suc­ces.
      En leuk als je hier af en toe komt kij­ken hoe ik het er van­af breng. Advies geven is één ding, zelf opvol­gens is weer iets anders.

      1. Jolka

        Zeker!! Je was er van­af het aller­eer­ste begin bij, dus ik zou het gewel­dig vin­den als je ook bij de pre­sen­ta­tie zou kun­nen zijn!

Reacties zijn gesloten.