VRIJETIJDSBLOGGER - Pagina 2 - want de dagen zijn te kort

Groene specht

Bij het ontwaken hoorde ik vanochtend zoals gebruikelijk de vogels al flink tekeer gaan buiten. Ik opende de gordijnen en wierp een blik in de tuin. Er was niet veel te zien. Het geluid van de vogels kwam voornamelijk uit het bos naast ons huis. Net toen ik me wilde omdraaien voor een bezoekje aan de badkamer zag ik iets rondscharrelen bij de vijver. Eerst dacht ik aan een vlaamse gaai. Maar wat was dan de rode vlek? Bloed? Het was moeilijk te zien zonder bril. Hopelijk was het geen rat.

Met bril op bleek het een groene specht te zijn. We hadden die al eens eerder bij ons achter gezien. Mijn poging om er toen een foto van te maken was jammerlijk gelukt (geen geheugenkaartje in de camera). Ik besloot snel een nieuwe poging te wagen. Vanwege de ochtendschemering is het resultaat niet helemaal naar tevredenheid. Hopelijk blijft het niet bij dit bezoekje zodat ik het bij vol daglicht nog eens kan proberen.

Later las ik in de vogelatlas dat deze specht een zogenaamde grondfoerageerder is. Wat ik eerst vreemd had gevonden, namelijk dat gepik op de grond blijkt dus voor deze vogel heel normaal te zijn want hij heeft het vooral gemunt op allerlei soorten mieren. Weten we dat ook weer.

~ ~ ~

Het puttertje, de vogel niet de roman

Tussen de gele kwikstaartjes die onze voortuinen deze avond opnieuw met kun komst verblijden zag ik tot mijn verrassing plots een putter rondhupsen. Die had ik, in tegenstelling tot Inge nog niet eerder gezien. Of misschien wel, maar dan zonder het te weten. Zo’n geweldige vogelspotter ben ik nu ook weer niet. Met al die verschillende soorten vogels die we hier de laatste tijd over het gazon krijgen zal dat misschien wel gaan verbeteren. Zeker nu we tevens die geweldige vogelatlas bij de hand hebben om alles op te zoeken en te controleren. Het is inderdaad een putter die ik met veel moeite op de foto heb gekregen.

Tegelijk bracht het mij het boek van Donna Tartt in herinnering dat ik nog steeds moet lezen. Ik heb de engelse versie die als titel The Goldfinch heeft. Daardoor moet ik juist weer denken aan een goudvink. Die schijnt hier ook al eens ons perceel te hebben aangedaan volgens Inge. Wie weet krijg ik die binnenkort op de gevoelige plaat.

~ ~ ~

Huisarts

Voor mijn vermoedelijke liesbreuk moest ik langs bij de huisarts. Alleen hadden we ons hier in Bemmel nog niet laten overschrijven naar de plaatselijke dokter van dienst. In plaats daarvan bracht ik een bezoekje aan onze voormalige woonwijk. De deur van de huisartsenpost stond wagenwijd open en er liep een hoop volk in en uit. Allemaal bouwvakkers, zo bleek al snel. Bezig aan een zo te zien extreme makeover. Ik werd doorwezen naar de wijk Elderveld gelijk zoals ik niet veel later doorverwezen werd naar het ziekenhuis in Arnhem om een echo te laten maken. Aan de hand daarvan kan een inschatting gemaakt worden hoe en wanneer de ingreep uitgevoerd moet worden. Tot die tijd: rustig aan doen.

~ ~ ~

Gele kwikstaartjes

Het lijkt wel of de vogels onze tuin dit jaar echt hebben gevonden. Niet alleen zien we steeds meer vogels verschijnen maar er duiken ook allerlei nieuwe soorten op die we hier nog niet eerder hebben gezien. Deze avond waren daar opeens enkele gele kwikstaarten die voor in de tuin op zoek waren naar iets eetbaars. Hoewel ze niet verschrikt wegvlogen toen wij ze vanuit het raam in de gaten hielden bleven ze wel op gepaste afstand. Omdat ze ook nog eens superbeweeglijk zijn viel het me moeilijk om ze goed te kunnen fotograferen. Ik heb dan wel een zoomlens op mijn camera maar zonder statief is het dan haast ondoenlijk om een scherpe foto te maken. Dus heb ik voor de zekerheid een hele hoop foto’s gemaakt in de hoop dat er wat bruikbaars tussen zit.

~ ~ ~

Als een boer met liespijn

Vanochtend waren we al vroeg aan het werk in de tuin. De kleinkinderen zouden later op de dag komen en we wilden dan in ieder geval wat klusjes buiten afgerond hebben zodat we eventueel met hen ’s middags ergens een koningsdaguitstapje konden gaan maken. Een kruiwagen vol stenen die ik klaar moest zetten voor de stratenmaker die er ook al was gooide echter roet in het eten. Bij het neerzetten ervan schoot er plots een pijnscheut in mijn lies die niet wilde weggaan. Verkrampt van de pijn zocht ik eerst een stoel op en toen een tijdje rustig zitten niet leek te helpen besloot ik dan maar op bed te gaan liggen. Dat gaf enige verlichting.

Een half uurtje later stond ik weer op. Niet fris en fruitig, eerder erg moeizaam en vooral beducht of de pijn niet terug zou komen. Tot nu toe blijft het beperkt tot af en toe een steek onder de gordel die meteen weer snel wegtrekt. De kleinkinderen hebben we afgebeld want ik ben er niet gerust op dat een paar uurtjes rondschuifelen op een vrijmarkt me goed af zal gaan. Vooralsnog trek ik me terug in een comfortabele stoel met een goed boek. En dan komende week een bezoekje aan de huisarts brengen.

~ ~ ~

Honderdeneen

Je loopt er honderd keer op een dag aan voorbij, een stukje mos uit de dakgoot gevallen tijdens de schoonmaak en daarna ontsnapt aan blik en veger. Dan de honderdeneenste keer besluit je er toch een foto van te maken. Waarom? Waarschijnlijk omdat iedere keer wanneer je een stukje natuur van dichtbij bekijkt en de tijd neemt om er wat aandachtiger naar te kijken je gefascineerd raakt door de schoonheid in elk detail. Te mooi om aan voorbij te gaan, te veel in overvloed aanwezig om er telkens weer bij stil te blijven staan.

~ ~ ~