Peter Pellenaars

Het is Boe­ken­week en de loka­le boek­han­del is ook weer open, dus ging ik fysiek mijn inko­pen doen. Ik kwam thuis met Vrij­heid. Een woe­li­ge geschie­de­nis van Anne­lien Dijn, het boe­ken­week­es­say De geno­ci­de fax van Roxa­ne van Ipe­ren en het boe­ken­week­ge­schenk Wat wij zagen van Han­na Ber­voets. Laat ik vol­staan met te zeg­gen dat ik 3 nieu­we luxe­pro­ble­men erbij heb.

Een arti­kel in NRC met als titel ‘Samen met de VS kan Euro­pa het inter­net ‘open’ hou­den’. Het is geschre­ven door Nick Clegg (Vice-Pre­si­dent Glo­bal Affairs and Com­mu­ni­ca­ti­on van Facebook). Is het lob­by­is­me, een ver­kap­te adver­ten­tie voor facebook, of een objec­tie­ve ver­han­de­ling? In de reac­ties onder het arti­kel zijn de menin­gen ver­deeld. Eer­der ver­scheen er een arti­kel op The New Repu­blic waar er iets dui­de­lijk stel­ling geno­men werd tegen hoe we de goed­be­doel­de(?) aan­be­ve­lin­gen van Nick Clegg en het bedrijf waar­voor hij werkt moe­ten inter­pre­te­ren => Facebook Now Says It’s the Solu­ti­on to the Cri­ses It Cre­a­ted. Through ads and op-eds, Facebook is lea­ning into the demand for more regulation—but only on its pre­fer­red terms. Don’t trust it.

Room with a view:
Afge­zien van een aan­tal momen­ten dat ik even voor een (half) dag­je op kan­toor moest zijn werk ik nu al meer dan een jaar van­uit huis. Dat gaat waar­schijn­lijk in de komen­de weken gelei­de­lijk aan ver­an­de­ren. Hoe­wel het thuis­wer­ken mij in prin­ci­pe goed bevalt ben ik blij dat het bin­nen­kort een keu­ze wordt en geen ver­plich­ting meer is. Van­daag, nadat ik gis­ter mijn eer­ste corona­prik had gehad moest ik op kan­toor zijn voor een pro­ject­bij­een­komst en kreeg ik tevens een ander kan­toor toe­ge­we­zen. Als onder­deel van de ‘return to offi­ce-poli­cy’ is men vol­op bezig de inrich­ting en ver­de­ling van de kan­to­ren aan te pas­sen. Voor mij bete­kent het een ver­hui­zing van de bin­nen- naar de bui­ten­ring. Ofte­wel, een kamer met ramen die uit­kij­ken op de inspi­re­ren­de omge­ving van het indu­strie­ter­rein waar ons bedrijf geves­tigd is. Ik ben er blij mee.

Cul­tuur­we­ten­schap­pen: 
Als kind kreeg ik ooit voor mijn ver­jaar­dag of sin­ter­klaas een bouw­pak­ket als cadeau. Het was een kas­teel zoals ik me een kas­teel altijd had voor­ge­steld (en nog steeds trou­wens): mach­ti­ge torens op de hoe­ken en daar­tus­sen hoge muren met klei­ne ven­sters en slechts één toe­gangs­poort. De bedoe­ling was om het kas­teel steen­tje voor steen­tje op te bou­wen met kar­ton­nen strips als met­sel­werk en lijm om het alle­maal bij elkaar te hou­den. Alleen al de bouw­te­ke­ning bezorg­de me hoofd­pijn. Prie­gel­werk in het kwa­draat. Slechts met behulp van mijn vader (in zijn dage­lijks werk­zaam leven uit­voer­der op de bouw) luk­te het me een begin te maken. Of ik het ooit heb afge­kre­gen kan ik me niet meer herinneren. 

Ik was dit alles ver­ge­ten tot­dat ik het object ter bestu­de­ring voor van­daag onder ogen kreeg. Cas­tel del Mon­te nabij Andria in Apu­lië. Dat was ‘m vol­gens mij. Of toch op z’n minst geba­seerd op dit kas­teel gebouwd in opdracht van kei­zer Fre­de­rik II. Wat tegen­viel is dat het nooit gediend heeft als een echt kas­teel waar vele gevech­ten heb­ben plaats­ge­von­den en lan­ge bele­ge­rin­gen de dik­ke muren niet kon­den bre­ken. Waar­schijn­lijk is het een jacht­slot geweest. Er zijn geen bewij­zen dat Fre­de­rik er ooit een nacht­je heeft door­ge­bracht. Dat was wel anders voor zijn drie klein­zo­nen. Na de dood van Fre­de­rik liet Karel van Anjou ze er in vol­le­di­ge afzon­de­ring opsluiten. 

Toen op 31 mei:
2020 — Ik twit­ter­de weer wat in het rond.
2018 — Ik las twee boe­ken in één maand.
2015 — Ik had weer een nieu­we 50books vraag ver­zon­nen.
2014 — Ik nam de proef op de som.
2012 — Ik schreef een bij­dra­ge voor #wot.
2011 — Ik ver­zon een man op een vlot.

De eer­ste keer:
Met mijn moe­der mocht ik naar Veg­chel, met Inge naar Zeve­naar en zelf kon ik van­daag in Mal­den terecht. Het is alle­maal niet om de hoek maar het mocht de pret (opluch­ting?) niet druk­ken, want ein­de­lijk was het zover dat ik de eer­ste vac­ci­na­tie tegen het coro­na­vi­rus kon laten zet­ten. Mid­den in een wei­land bui­ten de bebouw­de kom stond een gro­te tent en de auto kon ik par­ke­ren op een pro­vi­so­risch aan­ge­legd hob­bel-de-bob­bel ter­rein. Ik was rede­lijk vroeg op de zon­dag­och­tend en erg druk was het niet. Bin­nen vijf minu­ten was ik aan de beurt. Als je last van je arm krijgt, niet wrij­ven maar bewe­gen was het advies van de prik­ster. Veel bewe­gen (aka klus­sen in de tuin) heb ik de rest van de dag gedaan en daar­na nog een rond­je gelo­pen. Last heb ik niet gehad tot nu toe.

Hard­lo­pen: 
Op ’t eind van de dag besloot ik om nog een klein rond­je te gaan ren­nen. Ik had ver­der geen last van de corona­prik die ik eer­der op de dag had gekre­gen dus het leek me geen pro­bleem. Het bleef bij een kort rond­je in rus­tig tem­po omdat ik de mees­te ener­gie al ver­ge­ven had aan het klus­sen in de tuin. 

—

Toen op 30 mei:
2020 — Ik deel­de berich­ten op twit­ter.
2017 — Ik las Zo begint iede­re zie­ner.
2015 — Ik blog­de voor een blogtour die onzicht­baar is.
2014 — Ik las Birk.
2012 — Ik was het niet eens met een recen­sent.
2011 — Ik ver­zon een eng ver­haal in Dondersteeg.

Cul­tuur­we­ten­schap­pen:
Karel de Gro­te zag Aken als een twee­de Rome. Tij­dens zijn regeer­pe­ri­o­de liet hij een groot com­plex aan­leg­gen met zowel ker­ke­lij­ke, eco­no­mi­sche en repre­sen­ta­tie­ve gebouwen.

Alleen de palts­ka­pel is hier­van over­ge­ble­ven plus enke­le onder­de­len van ande­re gebou­wen die opge­no­men zijn in de hui­di­ge bebou­wing. Deze palts­ka­pel is geïn­spi­reerd op de San Vita­le in Raven­na (zie blog­post van gis­te­ren), een plek die Karel de Gro­te goed kende.

Toen op 29 mei:
2020 — Ik las hoe bol.com de loka­le boek­han­del doet ver­dwij­nen.
2016 — Ik kreeg last mijn rug.
2015 — Ik deed mee aan een blogtour voor De man die de taal van slan­gen sprak.
2014 — Ik schreef over Schrij­ven is schrap­pen.
2013 — Ik bezocht een goe­de doel gevan­ge­ne.
2012 — Ik droom­de over een data­ba­se van mijn lees­ge­drag.
2011 — Ik zag een inva­sie van bar­ba­ren.
2009 — Ik schreef een nieu­we epi­so­de voor De Reü­nie.
2002 — Ik was erbij.

Cul­tuur­we­ten­schap­pen: 
Op het pro­gam­ma van­daag de stu­die van de San Vita­le in Raven­na. Deze kerk is gewijd aan de plaat­se­lij­ke mar­te­laar Vita­lis. Bij de uit­voe­ring zijn loka­le en Byzan­tijn­se tra­di­ties gevolgd, mede inge­ge­ven door de loka­tie op de grens van Oost en West. Wat opvalt is het gro­te con­trast tus­sen bui­ten- en bin­nen­kant. Een sober exte­ri­eur is gebrui­ke­lijk bij vroeg­chris­te­lij­ke kerk­ge­bou­wen. In het leer­boek wordt gespro­ken van een ‘bak­ste­nen huid’.

Lezen — Fic­tie: 
Wolf Hall, Hila­ry Man­tel (blz. 161–167): Crom­well zoekt naar nieu­we con­nec­ties nu de rol van kar­di­naal Wol­sey lijkt uitgespeeld.

—

Toen op 28 mei:
2020 — Ik micro­blog­de een beet­je op twit­ter.
2014 — Ik stond stil bij het over­lij­den van Maya Ange­lou.
2012 — Ik las Super­freak­ono­mics.