Zaterdag, 24 november 2018

Gisteravond vóór vijf uur toch nog snel even Glasvezel buitenaf gebeld. Op de website werd het me niet duidelijk of ze de vereiste 50% aanmeldingen gehaald hadden. Het antwoord was ja, dat hadden ze gehaald. Ook voor Bemmel of Lingewaard? Aha, dat lag inderdaad anders. Vanuit dat specifieke gebied hadden ze heel weinig inschrijvingen binnen gekregen. Dus? Nou, die krijgen geen glasvezelf.

Maarrr…, er is een andere partij die wel glasvezel gaat aanleggen in uw gebied, zo verzekerde mij de dame van het callcenter. Dat wist ik natuurlijk al en daarom had ik me voor de zekerheid al ingeschreven, was mijn reactie. Alleen zit ik te wachten op een officiële bevestiging van Caiway en Glasvezel buitenaf dat het definitief niet doorgaat, want anders zit ik zodadelijk met twee contracten in m’n maag. Nee, dat leek ook de allervriendelijkste dame aan de andere kant van de lijn niet erg handig. En ze verzekerde me dat ik echt heel erg binnenkort een bevestiging kan verwachten. Heus waar. Eerlijk.

Dus heb ik vanochtend wat extra tijd uitgetrokken om op de website van Glasvezel buitenaf op zoek te gaan naar een bericht dat ik kan gebruiken in geval van nood. Dat is na enig speurwerk gelukt. Op de pagina die melding maakt dat 52,2% is gehaald in Gelderland Midden en Zuid is helemaal onderaan de volgende passage opgenomen:

In de gemeenten Berg en Dal en Lingewaard en een klein gedeelte van Nijmegen zijn te weinig aanmeldingen binnengekomen waardoor Glasvezel buitenaf hier geen glasvezel gaat aanleggen.

Je zult maar in een klein gedeelte van Nijmegen wonen.

~ ~ ~

Vrijdag, 23 november 2018

Tijdens de vlucht van Cluj naar Dortmund las ik verder in The Historian. Het was een feest der herkenning. Niet verwonderlijk natuurlijk want een van de redenen dat ik met dit boek was begonnen had juist met Roemenië te maken. Eén van de centrale figuren in deze roman is namelijk Vlad Tepes, oftewel Vlad de Spietser (omdat hij gewoon was zijn tegenstanders te spietsen met lange staken). Deze historische persoon leefde lang geleden in Transsylvanië waarvan ook Cluj deel uitmaakt. Er is op kantoor onder andere een ruimte naar hem vernoemd waar we ook deze week weer een vergadering hadden.

In The Historian wordt verder geborduurd op de mythe dat Vlad Tepes een vampier zou zijn geweest. Iets wat pas met de roman Dracula door Bram Stoker een eigen leven is gaan leiden. Bram Stoker. Doordat hij de bijnaam Dracula (zoon van Dracul) gebruikte werd Vlad geleidelijk aan synoniem aan de vampier uit het boek.

De historische Vlad Tepes leverde bij leven een felle strijd tegen de Turken die langzaam oprukten vanuit Constantinopel naar het westen. Zijn tegenstander uit die tijd was de Turkse sultan Mehmet II. Niet geheel toevallig kwam deze confrontatie enkele keren voorbij in de gesprekken tussen de Roemeense collega’s en onze Turkse collega die eerder dit jaar ons team was komen versterken. Gelukkig leverde dit geen nieuwe strijd op maar een amusante uitwisseling van woorden en culturele tradities waarvan niet altijd duidelijk was of ze nu Roemeense of Turkse roots hadden. Ook in The Historian komen dit voorbeelden aan bod.

Nog meer herkenning volgde toen het verhaal zich verplaatste naar Istanbul. Juist deze week hadden we in de avonduren na de workshops bij een goed glas whiskey verscheidene keren stilgestaan bij deze stad waar onze Turkse collega was geboren en getogen. Hij wist er veel over te vertellen en ook nu kwamen een aantal zaken die ik van hem gehoord had in het boek terug.

Maar de grappigste herkenning kwam toch wel toen ik op bladzijde 271 was aangekomen. De Amerikaanse historicus die op zoek is naar zijn mentor heeft hulp gekregen van een Roemeense antropologe en ze zijn inmiddels in Instabul gearriveerd waar ze ondanks veel nieuwe informatie het idee te hebben op een dood spoor te zitten. Of althans duidelijke aanwijzingen ontbreken wat hun volgende stap zou kunnen zijn.

She shook her head. ‘It is a wild duck chase’.
‘Goose,’ I said, but without enthusiasm.
‘Goose chase’, she amended.

Het was exact dezelfde conversatie die twee van mijn collega’s hadden naar aanleiding van onze eigen Goose chase als onderdeel van de teambuilding eerder deze week. Het blijft fascinerend, deze toevalligheden tussen realiteit en fictie.

~ ~ ~

Dinsdag, 20 november 2018

Ik doe mijn ogen en niet veel later de gordijnen open en kijk recht tegen het gebouw aan van Banca Transilvania. Ja, inderdaad. Ik ben wakker geworden in Roemenië. Voor de zoveelste keer dit jaar. En voor de zoveelste keer maak ik een foto van uitzicht om straks op instagram te posten met het onderschrift ‘Room with a view’. Op weg naar de ontbijtzaal maak ik nog een foto. Ditmaal vanuit een raam in de hal bij de lift. Eigenlijk zou ik deze beter kunnen posten op instagram alleen speel ik dan vals. Alleen foto’s vanuit mijn hotelkamer mogen in de rubriek ‘Room with a view’.

Degenen die zich afvragen of er UFO’s boven Cluj zweven kan ik ter geruststelling melden dat dit de weerkaatsing in het raam is van de lampen in de hal. Geen naderende invasie van buitenaardse wezens dus. Voorlopig.

~ ~ ~

Jonas Panza

Eerste deel – zeventiende hoofdstuk
Waarin de ontelbare wederwaardigheden vervolgd worden, welke de dappere Don Quichot en zijn goede schildknaap Sancho Panza te verduren hadden in de herberg die hij tot zijn schade voor kasteel hield

Na een nacht vol chaos en geweld ontdekt Don Quichot bij het verlaten van de plek waar hij onderdak had gevonden dat het hier niet een kasteel maar een herberg betreft. Hij moet dus dokken voor zijn verblijf. Laat hij dat nu eens niet van plan zijn. En wel hierom:

[…] want ik mag geen inbreuk maken op de gebruiken der dolende ridders van dewelke ik met zekerheid weet – tenminste het tegendeel heb ik nooit gelezen – dat zij nimmer in enige herberg waar zij verbleven voor onderdak of iets anders betaalden, aangezien iedere gastvrije ontvangst die hun geboden wordt hun rechtens toekomt als vergoeding voor de ondraaglijke moeiten welke zij doorstaan bij de avonturen die zij nacht en dag zoeken, winter en zomer door, te voet en te paard, hongerend en dorstend, lijdend van koude en hitte, blootgesteld aan alle ongenade des hemels en alle ongemakken der aarde.
[p.118]

Het mag duidelijk zijn dat de herbergier, ook gezien de schade die er is aangericht vanwege de schermutselingen waarin Don Quichot een groot aandeel had, hiermee niet kan instemmen. Zijn weerwoord is echter tegen dovemansoren gericht. Althans, Don Quichot laat zich er niets aan gelegen liggen, geeft zijn paard Rossinant de sporen en ontvlucht de herberg voordat iemand hem kan tegenhouden.

Hoe anders is het gesteld met Sancho Panza, zijn trouwe schildknaap die ook niet helemaal ongehavend de nacht is doorgekomen. In navolging van zijn ijlings verdwenen meester laat hij weten niet te kunnen betalen omdat anders

[…] schildknapen van toekomstige ridders zich later over hem zouden beklagen en hem verwijten dat hij zulk een rechtvaardig privilege niet gehandhaafd had.
[p.118]

Helaas voor hem had zich ondertussen al een kleine menigte verzameld van herbergbezoekers die meenden hem een lesje te moeten leren vanwege zijn halsstarrige weigering te betalen. Zij rukken hem van de ezel en slepen hem mee naar de binnenplaats waar ze hem beginnen te jonassen met behulp van een deken. Het geschreeuw van ‘de ongelukkige Jonas’ doet Don Quichot omkeren maar hij kan zijn knecht geen hulp bieden omdat de herberg ondertussen hermetisch is afgesloten. Pas nadat de groep uitgeput is laten ze Sancho gaan die al met al tevreden is dat hij deze behandeling zonder al te veel kleerscheuren heeft ondergaan zonder uiteindelijk te betalen. Alleen heeft hij niet door dat de herbergier zijn zadelzak in de tussentijd ter compensatie had ingepikt.

Jonassen. Ik heb het nog even opgezocht. In mijn Etymologisch woordenboek uit 1991 staat het volgende:

[iem. horizontaal vasthouden en omhoogwerpen] naar Jonas (in de walvis)

Verder zoeken op internet bracht me bij dezelfde Nicoline van der Sijs die ook meegewerkt had aan het Etymologisch woordenboek van Van Dale, maar nu kwam ik uit bij het Chronologisch woordenboek waar het jonassen door haar aangehaald wordt als een kinderspel met een eerste vermelding in het jaar 1669:

‘iem. met zijn tweeën horizontaal vasthouden en heen en weer slingeren’

Ook in het Etymologisch Woordenboek van het Nederlands wordt het jonassen aangehaald:

jonassen ww. (NN) ‘iemand in horizontale houding heen en weer slingeren’
Nnl. jonassen ‘(op een deken) op en neer gooien’ in toen men hem in de herberg jonaste [1863; WNT], ‘in een kleed of aan handen en voeten heen en weer slingeren’ [1897; Woordenschat].

De eerste Nederlandse vertaling van Don Quichot kwam van Lambert van den Bos en verscheen in 1657 en verschillende herdrukken in de zeventiende en achttiende eeuw. Een meer volledige vertaling kwam pas beschikbaar in 1855 door C.L. Schuller tot Peursum.

Vooral de verwijzing naar het jonassen als iemand op een deken op en neer gooien toen men hem in de herberg jonaste klinkt in mijn oren bijna als een rechtstreeks citaat uit Don Quichot zonder dat ik daar enig bewijs voor heb.

~ ~ ~

Zondag, 18 november 2018

Zo af en toe haal ik hier wat nieuws aan wat direct of indirect een link heeft met Roemenië omdat het me meer dan anders bijblijft nu ik er vaker naartoe ga. Deze ochtend las ik dat de schrijfster Mira Feticu1 waarschijnlijk een van de gestolen doeken uit de Rotterdamse Kunsthal heeft teruggevonden.

Bijzonder is dat zij al eerder een roman schreef over deze kunstroof die door enkele Roemenen in 2012 gepleegd werd. Misschien omdat deze roman ook in het Roemeens is vertaald dat via via de informatie over de locatie van één van de gestolen kunstvoorwerpen bij haar is terechtgekomen. Vreemd is wel dat ondanks het onmiddellijk doorgeven van de mogelijke vindplaats aan de rechercheur die haar geholpen had met de roman er geen reactie kwam. Ze is er toen zelf maar opuit getrokken. En jawel hoor, in plastic gewikkeld vond ze een tekening van Picasso terug, onder een steen. Of het de echte is, daarover lopen de meningen nogal uiteen.

Wat me opviel in het bericht dat hierover op nrc verscheen is dat zij de volgende opmerking maakte:

Toen ik na een paar dagen nog niets had gehoord, ben ik zelf op het vliegtuig gestapt. Het voelde alsof ik Don Quichot was, want de kans dat je hem vindt is één procent. Toch wil je het proberen.

Don Quichot. Ik weet niet precies waarom ze hem in deze context aanhaalde, maar ik dacht zelf meteen dat ik weer eens verder moest gaan met het lezen en bloggen over deze markante romanfiguur.

~ ~ ~

Heb de daad bij het woord gevoegd => Jonas Panza. Een nieuw deel in de reeks over Don Quichot.

~ ~ ~

Update met betrekking tot de gevonden Picasso: het was een publiciteitsstunt. Twee Belgische theatermakers hadden een copie van de tekening in Roemenië verstopt en brieven met de vindplaats naar verschillende adressen verstuurd. Mira Feticu was erin getuind en schijnt nogal verbolgen te zijn over deze onthulling. Meer lezen? Klik hier.

~ ~ ~

  1. Van oorsprong Roemeens, maar na haar huwelijk met een Nederlander woonachtig in Nederland. Klik hier voor haar website. ↩