Helen is haar man kwijt. Letterlijk. Voor zijn werk als journalist is hij vaak en lang op reis. Veelal in het buitenland. Omdat we het hier hebben over de periode in de jaren negentig van de vorige eeuw is het een stuk moeilijker en duurder om dagelijks met elkaar te communiceren. Daarom schrijft Helen voornamelijk brieven die Post restante1 haar man moeten zien te bereiken. Hijzelf belt sporadisch om door te geven dat hij nog wat langer onderweg is. Of komt onverwacht voor een bliksembezoek binnenvallen. […]
Poste restante is een aanduiding op een poststuk die aangeeft dat de brief op het postkantoor bewaard moet worden tot de geadresseerde deze komt ophalen. Het is een methode die vooral wordt gebruikt om post te sturen naar personen zonder vast adres, bijvoorbeeld toeristen. Bron: Wikipedia ↩