Big City Small Boys
Bij het station aangekomen kregen we al snel onze eerste schok van de dag. Een tamelijk oude man stond ietwat verdekt opgesteld buiten de fietsenstalling. Reeds toen we naar binnen fietsten had hij ons al met een scheve glimlach tandeloos toe gelachen. Bij het naar buiten komen liepen we hem voorbij, druk met elkaar in gesprek over de vele avonturen die we vanmiddag gingen beleven. Ons eerste avontuur compleet negerend. Het moest nog hard roepen voordat we pas op de plaats hielden. Verbaasd keken we om om recht tegen een rechtop staand lid aan te kijken. Met daarachter weer die man, maar nu in klassieke vogelverschrikkers houding. Hij mompelde iets onverstaanbaars, greep zijn geslacht vast, maakte een trekkende beweging en zich toen uit de voeten.
We schoten in een zenuwachtige giegellach. De toon was gezet.
We hadden het plan opgevat om naar de grote stad te gaan. We, dat waren vier brugklassers die eerder die dag te horen hadden gekregen dat de middaglessen uitgevallen waren.
Ik was nog maar een jongetje van hout. De stadse bezoekingen die ik tot nu toe had gedaan waren altijd onder begeleiding van een volwassene geweest. Dat zou vandaag gaan veranderen. Mits we het konden betalen.
Een half uur later zaten we in de trein. Nog steeds onder de indruk van het gigantische bedrag dat we voor onze retourtjes hadden moeten betalen. De afspraak dat we van ons plan zouden afzien indien de prijs boven een x bedrag zou komen was in duigen gevallen toen we voor de kassa stonden. Een strenge grijsgekapte vrouw met eenzelfde uitstraling als onze directrice keek als het ware ons geld uit de portemonnee. We hadden braaf het verschuldigde geld overhandigd.
We zouden zuinig aan moeten doen de rest van de dag. Hopelijk zouden we opgewassen zijn tegen de grootstedelijke verlokkingen van de Brabantse metropool waarheen de trein ons zou voeren.
Na de gebruikelijke omzwervingen door de drukbezochte winkelstraten kreeg iemand het lumineuze idee om naar de bioscoop te gaan. Want Caligula draaide. Snap je!?
Niemand uit de groep durfde te vragen wat of wie Caligula was. Pas bij de bioscoop zagen we de posters en begrepen dat het hier om harde porno ging. Althans dat dacht ik. Zoals gezegd, ik was nog maar een jong twijgje. Verre van de Man van Hout die ik vandaag de dag geworden ben.
Aarzelend schoven we aan in de rij voor de kassa. Er draaiden meer films dan alleen Caligula. Dat was jammer, want toen we eindelijk aan de beurt waren kreeg de stoerste uit onze groep toch nog last van faalangst. Ondanks het stotteren begon hij goed met Ca…, Ca…, Ca.… Doch uiteindelijk bestelde hij vier kaartjes voor CaZombies.
Of ik van de harde porno ook nachten wakker zou hebben gelegen weet ik niet, maar van CaZombies in ieder geval wel.
Met wild kloppend hart liepen we na de film terug naar het station. Om beurten probeerden we de eigen angsten te maskeren door als een opgestane dode de anderen te laten schrikken. Het ging niet van harte.
We besloten als afsluiting van deze enerverende dag een milkshake te gaan halen van onze laatste centen. Tenslotte hadden we tijd genoeg voordat de trein vertrok.
Gezeten aan het raam slurpten we uit een rietje en maakten daarbij soms obscene gebaren naar vrouwelijke voorbijgangsters. Totdat er eentje (donkergekleurd dus extra gevaarlijk) haar middelvinger opstak en dreigde naar binnen te komen.
We hielden ons verder gedeisd. Het was wel weer genoeg geweest voor een eerste bezoek aan de grote stad.
~ ~ ~