50books – jaar 2015 – vraag 40
Voor de bloggersleesclub Een perfecte dag voor literatuur bespraken we deze week de roman Als de winter voorbij is van Thomas Verbogt. Wat ik zelf een mooie bespreking vond was die door Yolanda de Haan. Zij schreef een online brief aan Verbogt waarin zij haar eigen herinneringen aan en foto’s van Nijmegen combineerde met citaten uit het boek. In mijn reactie onder haar blog gaf ik aan dat ik spontaan zin kreeg om zelf weer brieven te gaan schrijven. Doen! was haar niet geheel onverwachte reactie.
Zover is het nog niet gekomen (want wie zit er nu op een brief van mij te wachten?), maar wat ik wel deed was dat ik de Werkbrieven 1968–1981 door Joyce & Co. in mijn boekenkast opzocht. De gehele vrijdagochtend totdat mijn jongste kleinzoon op bezoek kwam heb ik erin zitten lezen. Smullen! Maar ook gemengde gevoelens dat deze van oudsher vertrouwde vorm van communicatie langzaam maar zeker dreigt te verdwijnen. Terwijl het bijhouden van een (online) dagboek immens populair blijft, zijn het grotendeels alleen nog maar brieven voor zakelijke doeleinden die tegenwoordig geschreven worden. En dat is jammer.
Nog even afgezien van het zelf schrijven van een brief, vind ik het namelijk heerlijk om brieven van anderen (ook degene aan mij gericht zijn, maar ja wie wil mij nu een brief sturen?) te lezen. Met name de verzamelde correspondentie van een meer of minder bekend persoon in de kunst- en cultuurgeschiedenis alsook het literaire genre van de briefromans1 hebben mijn voorkeur. Het lijkt erop dat we ons in de nabije toekomst alleen nog kunnen te verheugen op oude correspondentie uit privé-archieven die eindelijk hun geheimen prijsgeven.
Je raadt het natuurlijk al, vandaag wil ik graag weten of jullie het genre van de briefroman en/of gebundelde briefwisselingen ook zo kunnen waarderen.
vraag 40:
Lees jij nog wel eens een briefroman of brievenbundel, en denk jij ook dat dit genre binnenkort verdwenen is?
Kun jij je nog iets voorstellen bij de spanning die het bracht wanneer je dagenlang in afwachting was van een brief geschreven door een goede vriend(in) of geliefde? De uren aftellend totdat de postbode zijn ronde kwam doen en dan de teleurstelling dat er weer niets bij zat en je nog een dag langer geduld moest hebben? Is het essentieel om dit meegemaakt te hebben om een briefroman beter te kunnen begrijpen? Beleef jij een heimelijk genoegen bij het lezen van de privé-correspondentie of heb jij andere redenen om je te verdiepen in andermans brieven?
Laat het ons weten en schroom niet aan te geven wanneer je er helemaal niets mee hebt. Dat brieven schrijven en ontvangen vroeger nog wel leuk was (omdat het niet anders kon) maar dat je verder geen plezier beleeft aan het lezen van brieven (fictief danwel echt). No hard feelings.
~ ~ ~
Les Liaisons Dangereuses door Choderlos de Laclos is een bekend voorbeeld. ↩