Connect the filter bubbles
Ik werk voor een Amerikaans beursgenoteerd bedrijf. Dagelijks heb ik veelvuldig contact met mijn Amerikaanse collega’s. Meestal gaat dat via email of conference calls. Dan beperkt de conversatie zich grotendeels tot werkgerelateerde zaken. Maar daarnaast maken we ook volop gebruik van de chatfunctionaliteit die binnen ons bedrijf door iedereen gebruikt kan worden. Omdat dit in veel gevallen 1-op-1 gesprekken zijn ligt het voor de hand dat je dan veel meer bespreekt dan alleen werk.
Het is welhaast onvermijdelijk dat het onderwerp ‘Trump’ voorbij komt. En het kan niet anders dat ook onder mijn collega’s zowel voor- als tegenstanders van de nieuwe president te vinden zijn. Zelf schaar ik me onder de tegenstanders van deze in mijn ogen totaal onbekwame man voor deze positie. Liever stapt hij vandaag nog op dan morgen.
Tot nu toe heeft dat (nog) niet tot verstoorde relaties geleidt. Spreek ik iemand waarvan ik het vermoeden krijg dat hij of zij op Trump heeft gestemd of in ieder geval geen moeite heeft met deze man als president, dan laat ik wel degelijk merken dat ik er heel anders over denk. Meestal blijft het dan daarbij. We halen hooguit ieder voor zich wat voorbeelden aan waarbij we willen laten zien hoe de ander zich vergist, maar verder dan dat gaat het niet.
Omdat we compleet andere nieuwsbronnen volgen1 die de gebeurtenissen van de dag (en dat zijn er nogal wat) geheel anders interpreteren (of in veel gevallen negeren) praten we langs elkaar heen. Het blijkt heel moeilijk om toenadering tot elkaar te vinden. In het begin dacht ik nog (vanuit mijn eigen gelijk (of beter: informatiebubbel) geredeneerd) dat een Trump-aanhanger de ogen sluit voor zaken die wat mij betreft haarfijn aantonen dat deze man compleet verkeerd bezig is. Zo werkt het helaas niet. Het omgekeerde geldt namelijk ook.
There’s so many different worlds
So many different suns
And we have just one world
But we live in different ones.
[Brothers in Arms — Dire Straits]
We zitten beiden opgesloten in onze eigen waarheid waardoor we onbereikbaar voor elkaar zijn geworden. Het gaat niet om wie er gelijk heeft. Het gaat erom dat we over bepaalde zaken niet meer diepgaand met elkaar kunnen praten wanneer we niet bereid zijn uit de eigen comfort zone te treden. Maar hoe doe je dat?
Vandaag las ik op nos.nl over de Politieke ‘anti-Tinder’ die mensen uit hun filterbubbel moet halen. Op de site wordt je op basis van je partijvoorkeur in contact gebracht met iemand aan de andere kant van het politieke spectrum.
Het gesprek wordt ingeleid met een stelling, om het ijs te breken. “Daarna kun je uitleggen waarom je er zo over denkt”, aldus Houben. Bevalt de discussie niet, dan kunnen ze met een druk op de knop een andere gesprekspartner kiezen, vergelijkbaar met sites als Chatroulette.
Gezien de ervaringen met mijn Amerikaanse (maar ook met andere collega’s of wie dan ook) ben ik voorlopig nog wat sceptisch. Ik denk dat ofwel de discussie aan de oppervlakte blijft, ofwel men verzandt in welles-nietes uitwisselingen die hopelijk niet leiden tot al te grof taalgebruik wanneer men elkaars standpunten niet kan waarderen. In het laatste geval kun je met een swipe de discussie beëindigen en in het eerste heeft het waarschijnlijk niet tot meer begrip voor elkaar gezorgt.
Maar ik kan het mis hebben. Er is natuurlijk een manier om erachter te komen.
[Klik op de afbeelding om naar de site van Waaromkiesjij.nl te gaan.]
~ ~ ~
In mijn geval is dat bijvoorbeeld de 100 dagen update die The Guardian verzorgt en de website What The Fuck Just Happened Today door Matt Kiser ↩