Precies twaalf jaar geleden verhuisden we van Veenendaal naar Ede. En met we bedoel ik deze keer voor de verandering mijn collega’s en ikzelf. Het bedrijfspand waar ik een paar jaar eerder begonnen was met werken voor Emerson stond op het punt van inzakken en het was hoog tijd voor iets moderners.
Deze ochtend eens een keertje geen boodschappen doen op mijn to-do lijstje. Ik mocht gewoon naar kantoor alsof het een doordeweekse werkdag was. Dat was het echter niet. Er was een open dag georganiseerd.
Omdat deze dag agendatechnisch niet goed uitkwam voor mijn naaste gezinsleden had ik al aangegeven
De driemansband begon aan een nieuw nummer. De zanger knipte in zijn vingers om het juiste ritme te vinden en een gedeelte van het publiek haakte in. Het was voor de zanger aanleiding om een waarschuwing uit te doen gaan. Mocht iemand het misschien niet weten, het nummer duurde ruim vier minuten
Samen met een collega stond ik vanochtend om 8:30 uur bij het eerste punt 7 nadat we koffie hadden gehaald bij het tweede punt 4 (indien men de punten in de hierboven getoonde afbeelding van boven naar beneden volgt). We waren in afwachting van de eerste dropping
Vandaag was het dan eindelijk zover. Na weken van intensief trainen (zoals dat zo mooi heet in het sportjargon) ging ik deze middag op weg naar Ede om voor het eerst sinds lange tijd weer eens een sportieve uitdaging in wedstrijdverband aan te gaan: 10 kilometer hardlopen voor het goede doel!
Groot was m’n verbazing enkele weken geleden toen ik een krabbel kreeg van Mildred Cairo. Zij is van het management van Sabrina Starke en liet me weten dat ik vrijkaartjes had gewonnen voor een concert in Ede.
Nou doe ik niet vaak mee aan prijsvragen of iets dergelijks, maar in dit geval had
Alweer ruim twee jaar rij ik elke werkdag over de N224 van Arnhem naar Ede. En ’s avonds rijd ik net zo braaf weer terug naar huis.
Toen mijn huidige werkgever van Veenendaal naar Ede verhuisde was het even zoeken naar een geschikte route naar de nieuwe werkplek. Zou het de kortste weg worden via