Goede voornemens. Dat past niet echt bij mij. Te vrijblijvend. Zo van, laat ik volgend jaar eens gaan stoppen met roken. Of (eentje die het ook altijd goed doet) wat minder ongezond gaan eten. En terwijl je het zegt (vaak tijdens een feestje of op een ander moment waarop je zonder al te veel verplichtingen aan te gaan, zo’n uitspraak vooral doet om indruk te maken, of niet onder te doen voor de anderen die ook zo nodig hun goede voornemens met de rest van de wereld willen delen) weet je al dat enkele dagen (vooruit, soms enkele weken) verder in het nieuwe jaar het hele initiatief alweer in de kelder der vergetelheid is geraakt. […]