Of het klopt weet ik niet, maar in mijn beleving ben ik pas echt stripverhalen gaan lezen gedurende de bezoekjes die we brachten aan de broer van mijn vader. Ik kwam daar graag, niet alleen om dat het een gezellig huishouden was maar ook omdat ze een grote verzameling Suske en Wiske hadden. Mee naar huis nemen mocht ik niet, maar blijven logeren om zo meer te kunnen lezen was geen probleem. Op een dag las ik De tuf-tuf-club waarin de Teletijdmachine zijn intrede deed. Wat een geweldige uitvinding! Hoe graag had ik er zelf eentje gehad om mijn eigen tripjes door de tijd te maken. Van alle theoretische, natuurkundige en filosofische vraagstukken die zo’n avontuur met zich meebrengt had ik vanzelfsprekend geen flauw benul.
Dat Suske en Wiske almaar niet ouder werden was me tenslotte ook nog nooit opgevallen. Pas toen ik een korte periode veel science-fiction verhalen ging lezen (waaronder natuurlijk De tijdmachine door H.G. Wells) begon ik meer te begrijpen van deze complexe aspecten verbonden aan het reizen door de tijd.
Tijd. Het is en blijft een vreemd en ongrijpbaar fenomeen ondanks dat we menen er controle op te hebben door het meetbaar te maken. Denk alleen maar aan de steevast terugkerende consternatie iedere keer wanneer we de klok moeten verzetten. We kunnen er schijnbaar maar niet aan wennen hoeveel invloed de tijd heeft op ons alledaagse leven. Geen wonder dat het onderwerp zo vaak een belangrijke rol speelt in de literatuur.
Voor Hendrik-Jan was Het leven uit een dag door A.F.Th. van der Heijden de aanleiding voor zijn nieuwe #50books vraag over het thema tijd in de roman. Inderdaad een intrigerend gegeven om een voorstelling te maken van hoe een mens in 24 uur zijn totale levenscyclus doorloopt van geboren worden tot aan op hoge leeftijd komen te overlijden. Waarbij het belangrijkste gegeven was dat men alles slechts eenmaal zou meemaken. Wat voor een bijzondere twist zorgt.
Zelf moest ik denken aan zijn romancyclus De tandeloze tijd waarin Albert Egberts een vorm van onsterfelijkheid nastreeft die bereikt kan worden door te ‘leven in de breedte’: