“Het belangrijke ligt altijd dáár, in de verloren tijd, in het willekeurige en in wat overbodig lijkt, voorbij de streep waarop iemand het gevoel heeft tevreden te zijn, of moe wordt en het opgeeft, vaak zonder het tegenover zichzelf toe te geven. Op de plek waarvan iemand zou zeggen dat er niets meer kan zijn. […] Denk door, vooruit, niet stil blijven staan, kom, ga door.”
[Javier Marías, Jouw gezicht morgen. Deel 1 – Koorts en lans, blz. 288] […]