Tag: Michel van der Plas

Lev­en 
is bezig zijn met dood te gaan. Is leren 
roer­loos te liggen in een ingestort krot. 

1ste cou­plet:
de avond valt 
een schok­golf door poli­tiek cor­rupt Den Haag 
een kabi­net wankelt 
nacht 
een nieuwe dag 
een stoep­je schoon geveegd 
alles is anders maar eigen­lijk het­zelfde 

2de cou­plet: 
de avond valt 
een schok­golf door armoedig cor­rupt Haïti 
een land wankelt 
nacht 
een nieuwe dag 
een stoep­je nooit geveegd 
alles is het­zelfde maar voor alti­jd veran­derd 

Dis­so­nant: 
Maar uitein­delijk is het alle­maal hun eigen schuld. Althans vol­gens de goed ingelichte Amerikaanse fun­da­men­tal­is­tis­che maar invloedrijke tele­visiedom­i­nee Pat Robert­son. Hij heeft verk­laard dat Haïti ges­traft wordt door God omdat de opstandi­ge slaven twee­hon­derd jaar gele­den voor hun bevri­jd­ing een ‘pact met de duiv­el’ hebben ges­loten. Tja, en dan vraag je er om. 

Col­lec­tant: 
Voor diege­nen die des­on­danks vin­den dat de slachtof­fers geholpen moeten wor­den hebben de Samen­werk­ende Hul­por­gan­isaties (SHO) giron­um­mer 555 opengesteld. 
Een land waar het Bru­to Nation­aal Prod­uct (BNP) gelijk is aan de gemid­delde jaaruit­gave van een Euro­peaan aan ijs­jes (zo las ik van­daag ergens), kan best wat extras gebruiken voor wederop­bouw. 

Lev­en 

is bezig zijn met dood te gaan. Is leren 
roer­loos te liggen in een mooi miss­chien. 
Afscheid nemen van stap­pen die niet keren. 
Vier drie twee keer elka­n­der nog maar zien. 

Schri­jven Kom bij me, maar er zelf uit lezen 
Daar ga ik dan. Met het hart op de hand 
de spiegel nog verk­laren niets te vrezen, 
en er, ontzet, al niets in zien, nie­mand. 

Dan zit­ten, koud­er leren liggen, samen 
met niets. Geen post meer kri­j­gen. En een naam 
doorstrepen op ver­jaarskalen­ders. Namen. 

O ja denken. En toen. Ein­de­loos omdraaien, 
en weten dat dat klop­pen aan het raam 
de wind is die waar hij het wil gaat waaien. 

Michel van der Plas (1927)