Een man van hoop. Zo zou ik mezelf toch graag karakteriseren. Optimistisch, positief ingesteld en altijd die gedachte dat het ooit wel weer goed komt.
Beter wordt. Hoop doet leven. Zo ook in de liefde. Gaat het allemaal wat minder, of zelfs zo ver dat ze haar koffers pakt en vertrekt, dan niet bij de pakken neerzitten. En zeker die achterdeur niet op slot, want: “ge wit maor nooit.” Ze kan zo morgen weer voor de deur staan. Dat er uiteindelijk iemand anders via de voordeur mijn leven binnenliep is een ander verhaal. Voor een andere keer. […]