Hij had het al aangekondigd, en Steven zou Steven niet zijn als hij zich niet aan zijn woord zou houden. Daarom kwam het vandaag niet als een verrassing maar wel als een enorme teleurstelling dat het doek definitief is gevallen voor Wat nou, sociaal!?
Zondag is voor mij een dag die langzamerhand steeds meer in het teken van muziek staat. Luister ik door de weeks vooral ’s ochtends en ’s avonds naar muziek in de auto, op de zondag neem ik vaak wat meer de tijd om er echt voor te gaan zitten. En ik ben daar niet de enige in. Zo is daar bijvoorbeeld de wekelijkse #popmeditatie stipt om 8 uur verzorgd door Steven Gort alsook het liedje op zondag gebracht door Karin Ramaker. Ik kan daar erg van genieten. Het is een combinatie van herkenning, maar ook van uitkijken naar hopelijk iets nieuws. Iets onbekends wat op de een of andere vage reden tot nu toe aan mijn aandacht was ontsnapt, maar een (soms tweede) kans krijgt omdat ik de smaak van een aantal mensen ben gaan waarderen. Wat horen zij, wat ik tot dusverre niet heb gehoord?
De titel van dit blog. Making the Difference. Deeltje 16 alweer. Ik ben er aan gehecht geraakt om het op de zondag te gebruiken. Natuurlijk naar aanleiding van die gelijknamige workshop ergens in November vorig jaar. Een wekelijks verslag om te zien of ik het daaruit voortvloeiende 100 dagen actieplan tot een goed einde zou weten te brengen. En zo niet, waarom dan niet. Maar gaandeweg ben ik het gaan zien als mijn reflectiemoment van de week. Mijn eigen zondagsdienst, zo u wilt. Dus lijkt het me een prima idee om deze week stil te staan bij de mogelijkheid die me door Steven Gort (@stevengort) geboden werd om mee te doen aan zijn #popmeditatie.