Zaterdag en er stond een beweegtest op het programma. Een initiatief van verschillende gezondheids- en sportinstellingen in Lingewaard. Op vrijwillige basis. De uitnodiging kreeg ik per post kort nadat ik de leeftijd van zestig jaar had bereikt. En ik dacht, waarom niet. Na het aanmelden voor de sessie in Bemmel kreeg ik een bevestiging voor vandaag om half elf.

Omdat er in de brief uitdrukkelijk vermeld stond dat ik er tijdig moest zijn vanwege de strakke planning, was ik ruim een kwartier voor aanvang present. Het bleek nog niet echt storm te lopen en ik kon meteen doorlopen naar de kleedkamer. In de sporthal nam ik plaats op een stoeltje waar ik na een minuut alweer uit mocht opstaan voor de eerste test: het meten van mijn bloeddruk. Vervolgens ging het van balans oefeningen, naar knijpoefeningen, lenigheidsoefeningen, het meten van mijn buikomvang, een reactiesnelheidstest en als laatste zes minuten stevig wandelen in rondjes van 46 meter. De scores werden netjes bijgehouden op een formulier:

Toen alles achter de rug was, werden we meegenomen naar een ruimte waar een uitleg gegeven werd bij onze scores. Wat mijn persoonlijke score betrof hoefde ik me geen zorgen te maken. Alles was op z’n minst gemiddeld, maar in de meeste gevallen boven gemiddeld tot goed. Met een tevreden gevoel, een appel, bidon en boekje met sport- en activiteitenclubs in de regio ging ik weer naar huis.

Thuis kleedde ik me na de lunch om voor wat klusjes in de tuin. Het was wisselvallig weer met een redelijk aangename temperatuur maar regelmatig trok de lucht dicht voor een kortdurende regenbui. Eenmaal zelfs met hagel.

Al die regen van de laatste tijd zorgt er wel voor dat het slootje achter ons perceel zich langzaam weer vult met water. Regelmatig ga ik een kijkje nemen of er niet een ijsvogel te spotten valt. Maar helaas, zal wel komen omdat er volgens mij weinig tot geen visjes in zitten.

In de namiddag kwam Inge met gebakken vis van de markt. Daarna nog wat walnoten geraapt en toen het begon te schemeren met De slinger van Foucault op de bank geploft. De rest van de avond niet veel meer anders gedaan dan lezen, wat eten tussendoor en voor het slapen gaan naar muziek geluisterd. En voor wie het volgt: de twee hennen en de haan leven nog.