Dag van de Arbeid. Heel Europa (vermoed ik) heeft een dag vrij. Ik ook. Althans, dat was het plan tot gisteravond. Inge dacht daar echter anders over. Bij het thuiskomen na een dag hard arbeiden maakte ik me op om een welverdiende dag rust te nemen. ‘Was jij van plan morgen vrijaf te nemen?’, vroeg Inge niet lang nadat ik aan de eettafel had plaatsgenomen. Ik gaf aan dat het niet bij een voornemen was gebleven maar dat ik het ook in het aan- en afwezigheidssysteem had laten registreren en dat het was goedgekeurd door mijn manager. Soms kan een beetje formele feedback helpen om de zaken naar mijn hand te zetten. Kort verhaal kort. Of ik toch maar beter morgen naar kantoor wilde gaan want zij kreeg werkbezoek aan huis. Omdat ons huis tevens haar kantoor is.
En dus ging ik vanochtend braaf naar kantoor net zoals iedereen die geen mei-vakantie heeft of speciaal voor De dag van de Arbeid had vrijgenomen (zoals ik geprobeerd had). Op mijn bureau stond een eierdoosje. Enkele collega’s waarvoor ik altijd eieren meeneem hadden aangegeven dat zij er totaal geen moeite mee hebben dat ik hen van eieren blijf voorzien ondanks de alarmerende berichten over PFAS in hobbykip-eieren en het algemeen geldende voorschrift van het RIVM om ze niet te eten. Toen ik het doosje in mijn tas wilde stoppen voelde ik dat er nog iets in zat. Paaseitjes!
Het grote voordeel van naar kantoor gaan terwijl je eigenlijk een dag vrij had gepland, is dat ik alle vergaderingen die gepland waren al had afgezegd en dat de rest van Europa (vermoed ik nog steeds) wel vrij was. Dus ik liet mijn out-of-office melding aanstaan alsook de offline status in MS Outlook, Teams en wat niet meer. Aldus was ik eindelijk weer eens in de gelegenheid om ongestoord een hele dag aan allerlei taken te werken waar ik anders niet aan toekom. Uiteindelijk bleef ik ook nog eens langer op kantoor dan ik van plan was juist omdat het zo lekker was om op deze manier in de flow te geraken en er niet meer uit te willen. Het werd zo een echte Dag van de Arbeid.